-
1 głosić
(-szę, -sisz); imp; -ś; vtto advocate, to propagatewieść głosi, że... — the rumour (BRIT) lub rumor (US) is that...
* * *ipf.1. (= upowszechniać) promulgate, propogate; (ewangelię, zasady) preach; głosić czyjąś chwałę sound sb's praises; fama głosi, że... there is a rumor that..., it is rumored that...2. (= wygłaszać) deliver; głosić kazanie rel. deliver a sermon.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > głosić
-
2 głosić
-
3 kazać
глаг.• велеть• выделывать• делать• запрашивать• запросить• командовать• наделать• наносить• натворить• оказывать• повелевать• повелеть• попросить• предрешить• приглашать• приказать• приказывать• причинить• причинять• производить• просить• сделать• совершать• совершить• составлять• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать• устраивать* * *1) dk kazać (rozkazać) сов. велеть, повелеть, приказать2) ndk kazać (rozkazywać) несов. велеть, приказывать3) dk kazać (zmusić) сов. заставить, принудить4) ndk kazać (zmuszać) несов. заставлять, принуждать5) ndk przest. kazać (głosić kazanie) проповедовать, читать проповедьpokazywać устар. казать* * *każe, każ 1. сов. несов. велеть, приказать/ приказывать;2. несов. заставлять, принуждать;\kazać czekać na siebie заставлять себя ждать;
jak zwyczaj każe как велит обычай, как принято+1. polecać, zarządzać, rozkazywać 2. zmuszać
* * *każe, każ1) сов., несов. веле́ть, приказа́ть / прика́зывать2) несов. заставля́ть, принужда́тьkazać czekać na siebie — заставля́ть себя́ ждать
jak zwyczaj każe — как вели́т обы́чай, как при́нято
Syn: -
4 preach
[priːtʃ] 1. viwygłaszać (wygłosić perf) kazanie2. vtdon't preach! — nie truj! (inf)
* * *[pri: ]1) (to give a talk (called a sermon), usually during a religious service, about religious or moral matters: The vicar preached (a sermon) on/about pride.) mówić kazanie2) (to speak to someone as though giving a sermon: Don't preach at me!) prawić kazania3) (to advise: He preaches caution.) głosić, zalecać•- preacher -
5 gło|sić
impf vt 1. (upowszechniać) to propagate, to promote [pogląd, przekonanie, zasadę]- głosić słowo Boże to preach the word of God2. (stwierdzać) to say, to state- mądrość ludowa głosi, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie the proverb says that a friend in need is a friend indeed- ustawa głosi, że… the bill states that…- fama/wieść/plotka głosi, że… rumour has it that…3. książk. (uroczyście wygłaszać) to deliver [kazanie, wykład] 4. Myślis. (szczekać) to give voice- głosić trop sarny/dzika to give voice when tracking a deer/boarThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gło|sić
-
6 predigen
-
7 predigen
predigen ['pre:dɪgən]I. vi2) (fam: mahnend vorhalten)einem Kind \predigen, dass es vorsichtig sein soll napomnieć dziecko, żeby było ostrożne
См. также в других словарях:
głosić — ndk VIa, głoszę, głosisz, głoś, głosićsił, głoszony 1. «czynić coś wiadomym, upowszechniać jakieś idee, hasła, myśli, propagować coś; wyrażać jakieś treści» Głosić swe przekonania, sądy. Teza głosząca nowe prawdy. ◊ Fama, wieść itp. głosi… «krążą … Słownik języka polskiego
głosić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, głoszę, głosićsi, głoś, głoszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpowszechniać, propagować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głosić przestarzałe zasady. Głosić swoje poglądy religijne.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ambona — ż IV, CMs. ambonanie; lm D. ambonaon 1. «w kościele chrześcijańskim: rodzaj małej, przyściennej, rzadziej wolno stojącej trybuny, zazwyczaj bogato zdobionej, służącej jako miejsce wygłaszania kazań i czytania Pisma Świętego; kazalnica» Głosić… … Słownik języka polskiego